Dieta cukrzycowa zakłada m.in. ograniczenie spożywania cukrów prostych na rzecz dobroczynnych węglowodanów złożonych. Skład posiłków w dziennym jadłospisie różni się w zależności od indywidualnego stanu zdrowia pacjenta oraz od typu schorzenia.
Rygorystyczne menu wymagające rezygnacji z popularnych substancji słodzących dotyczy przede wszystkim chorych na cukrzycę typu 2, u których wzrost stężenia glukozy we krwi może przyczynić się do groźnych powikłań. Natomiast osoby ze zdiagnozowaną cukrzycą typu 1, w przypadku nagłej hipoglikemii, wręcz wymagają natychmiastowego spożycia produktu bogatego w cukry proste.

Substancje słodzące w cukrzycy

Większość chorych na cukrzycę musi całkowicie zrezygnować z cukru stołowego zawierającego niebezpieczną dla cukrzyków sacharozę, ale także niewskazana jest fruktoza, syrop klonowy, kukurydziany i skrobiowy. Niebezpieczny wzrost poziomu cukru we krwi może również wywołać nieodpowiednia dawka sorbitolu.
Zastępcze środki słodzące bezpieczne dla cukrzyka to m.in. aspartam, maltitol, erytritol, cyklaminiany, cyklamat, acsulfam K, sacharyna i suklaroza oraz naturalne słodziki roślinne- stewia, balsamka ogórkowata, ksylitol z kory brzozowej, erythritol z gruszek, syrop z agawy.

Miód a inne słodziki

Miód, ze względu na sporą zawartość cukrów prostych, może być spożywany przez cukrzyków wyłącznie w ściśle określonych ilościach, jednak ze względu na naturalne pochodzenie jest korzystniejszy dla zdrowia niż sztuczne słodziki. W porównaniu z innymi substancjami słodzącymi, miód ma łagodniejszy wpływ na stężenie glukozy we krwi.
Stwierdzone właściwości lecznicze tego naturalnego słodzika nie oznaczają, że chorzy na cukrzycę mogą bez umiaru dodawać miód do przygotowywanych posiłków. Bezpieczna dla cukrzyka porcja miodu powinna być skonsultowana z diabetologiem. Natomiast po spożyciu określonej porcji należy monitorować poziom glukozy we krwi podobnie jak w przypadku innych węglowodanów prostych.